Asker Çocuğu Olmak...

- Memleketinin olmaması demektir.
(Nüfus cüzdanında yazar kütük orada demekle yetinirsiniz)

- Doğum yerinizin sizin için hiçbir şey ifade etmemesidir.
(Tesadüfen o şehirden geçersiniz anneniz size
"Bak yavrum sen şu hastanede doğdun" der)

- Ailenizdeki tüm bireylerin doğum yerinin farklı olması demektir.

— Ailedeki herkesin asker gibi yaşaması demektir.
(Zira sizin yapacağınız bir hata "X şunu yapmış" şeklinde değil
"Y Albayın çocuğu şunu yapmış" şeklinde konuşulacaktır)

- Her gittiğiniz şehirde bir önceki şehirle anılmanızdır.
(İzmir'deyken Mardin'li çocuk İskenderun'dayken İzmir'li çocuk v.b.)

- Okul değiştirme rekorları kırmak demektir.
(Üniversiteye giden 11 yıllık eğitim sürecinde 7 ayrı okulda okumak gibi)

- Tayin olunan şehirde yeni dostluklar aşklar kazanıp sonra onları
kayıtsız şartsız terk etmek ve gittiğiniz yerde bunları sıfırdan
yapabilmek için yırtınmak demektir.
(ki muhtemelen bunu başarıp "oh ne güzel ortamımı kurdum"
dediğinizde yeni bir tayin emri babanızın eline ulaşmıştır)

- Okulun ilk günlerinden nefret etmek demektir.
(Herkes birbirini tanımaktadır sizse benim gibi yeni bir var mı diye
bakınıp ilk irtibatı onla kurmaya çabalarsınız. Muhtemelen isminiz
sınıf listesine yazılmamıştır. En alta kalemle eklersiniz. Numaranızı
da bilmiyorsunuzdur. İlk bir hafta böyle misafir sanatçı gibi okula
gidip gelirsiniz…)

— Babanız emekli olana kadar evinizin size ait olmaması
oturacağınız evi seçememeniz poster yapıştırırken bile
"Demirbaşa zarar vermeyelim" kaygısı taşımak demektir.

—Yaşıtlarınız güzelce gününü gün ederken sizin
Doğunun bilmem hangi şehrinde terör korkusuyla yaşamınızdır.

— Vatan sevgisini kitaplardan okuyarak değil bizzat yaşayarak
öğrenmektir.

Tüm bunlara rağmen dışarıdan bakan gözler

- Sizin kamplarda nasıl eğlendiğinizi
- Ordu evlerinde nasıl ucuza kola içtiğinizi
- Lojmanların devlete yük olduğunu
- Askeri araçlardan bedava istifade ettiğinizi
- Babanız maaşının ne kadar yüksek olduğunu (!)
— Askerlik zamanımız geldiğinde babamızın bize torpil yapacağını
konuşurlar… Binlerce kez açıklamış olmanıza rağmen…



- Her şeye rağmen bizim tek yaşadığımız babamızın mesleğiyle gurur
duymak ve mesai aracı lojmana girdiğinde tek tip elbiseli insanlar
arasından babamızı bulup koşarak boynuna sarılmaktı…